ΤΟ ΑΛΦΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ

Mια πόζα ...ναι μόνο μια πόζα....
Περιστρέφεσαι γυρω απο τον εαύτον σου...
καλπάζουν όλες σου οι εκδοχές...
τώρα γύρω απο τον άξονα σου
συντρίβεσαι εντελώς...


ο Πήγασος καλπάζει, η Χίμαιρα πετα...
Κραυγές λύκων χαιρετίζουν την σελήνη
Η νύχτα παίζει το παιγνίδι της ,με τους δικούς της όρους...
Κανείς δεν παίρνει αυτά που δικαιούται
παίρνει αυτα που ζητά....


Ηθελα να σου γράψω ενα τραγούδι,
αλλά οι νότες φεύγουν ...
όπως και οι μέρες...
μέρες γενναιότητας και αποφάσεων...
μέρες γεμάτες βάρβαρες αβρότητες κι αιμοσταγή φιλια....


Το φεγγάρι περιφέρεται θρασύ κι αδέσποτο 
πάνω απο τους δρόμους που ουρλιάζουν τα σκυλιά 
Τον θάνατο φαντασιώνεσαι 
όταν σε απογειώσει ο έρωτας... 
τους μεγάλους έρωτες δέν πρεπει να τους διηγείσαι...
Αποχρωματίζονται...τους σκοτώνεις


   Η δυναστεία των ειδώλων...
είδωλα, σκιές κι αντανακλάσεις
Η γοητεία το ύστατο επιχείρημα
το πλέον αδιαμφισβήτητο
το πλέον ισχυρό!!


Κανείς δεν πρόκειται να νικήσει
η ρουλέτα δεν εχει μπίλια...
αίσθημα ένδειας και οδύνης
Ηδονική οδύνη....οδυνηρή ηδονή...


Ομως  ο καιρός παγωνει...
Τα έντομα,τα ερπετά κι οι υπερβάσεις  έπεσαν στην γνωστή τους νάρκη...
οι μπίλιες στίς ρουλέτες όλου του κόσμου 
στριφογυρίζουν αναίτια ,ανελέητα και ατερμάτιστα 
οπως η γη  


Προλαβαινω ....
να δραπετεύσω απόψε
σε μέτρια όνειρα και συμβάσεις  
Αύριο δεν θ’άχει φεγγαρι και θα’μαι δειλη...Ανυπεράσπιστη!!!