Α!!!οι αισθησεις...ειναι τοσο ανθεκτικες, τοσο σαφεις, τοσο σοβαρες...τοσο συγκεκριμενες που καταληγουν απεριγραπτες!!! Δεν ξεγελιουνται οπως τα συναισθηματα και οι ιδεες!!!
Ειναι οι αισθησεις κι η δικη τους συνεπεια που κρατουν τις αναμνησεις!!!
Τι θα ειχε απομεινει αραγε  ,σ’οσους αποτολμησαν ενα γενναιο ταξιδι,στους αγριους ερωτικους λειμωνες;;; Η στυφη εμπειρια πως καπου ..καποτε προσεγγισαν την καρδια της ζωης,....καπου..καποτε...ακουσαν τον χτυπο της και παλι τον εχασαν!Το δεος ακομα και τις φορες που φερθηκαν γελοιοι και τελος την συνειδηση πως τιποτα δεν καταλαβαν!!!
Ειναι πιο πισω τους κι χρονος....
Δικαιος η αδικος καιρος που σεργιαναει,δηθεν αμεριμνα κι αδιαφορα και βαζει τα πραγματα στην θεση τους!Περπαταει και παει..κι οι ανατικαταστατοι αγαπημενοι , θα γινουν ευκολα ανταλλαξιμοι!Το παν θα γινει τιποτα!Το φοβερο αστειο!Το λατρευτο  αδιαφορο!Το ποθητο ανυποφορο!...Μπορει κι αντιστροφα,γιατι <σκιας οναρ> τ’ανθρωπινα!...Σκιες ρευστες και τρεπτες που αλλαζουν , ομως αυτο που σιγουρα θα απομεινει ειναι η φθορα ,που σαν σκονη χωματοδρομου στην αρχη και μετα σαν συννεφο απο αμμο ερημου ,κατεβαινει κι επικαλυπτει τις ιστοριες μας!!!Τις κρυβει, τις αφανιζει η τις παραχωνει σε  σπηλιες αναμνησης!!!
Ειναι ομως μια αναμνηση τιμια;;;Ποσο να εμπιστευτεις την κριση μιας μνημης;;;
Οχι δεν μπορεις να εμπιστευτεις αλλη μνημη περα απο την μνημη των αισθησεων!!
Ειναι αυτη η μνημη που σαν υγρος ηλεκτρισμενος αερας ποτιζει το φιλτρο της ψυχης και την βαζει να σκεφτει! Υπαχει ,καποια εστω στιγμη,που κατι μεσα σου,κατι αγνωστο και ισχυρο ξερει τι θες,ξερει τι εισαι ικανος να κανεις!!!Μπορει ο νους σου να το αποδιωξει υστερα...ομως εκεινο πριν απο τον νου καταλαβε!!!Σαν βασιλειο κιρκης σ’αιχμαλωτισε!
 και νιωθεις το ωραιο και το σημαντικο ,οσο ποτε στην ζωη σου!!!
ΝΑΙ!!! Η αισθηση....ανηθικη σαν την τρελλη,ανευθυνη σαν βασιλιας,ανεγγιχτη σαν φαντασιωση!!!Ομωσ μονο φαντασιωση δεν ειναι!Ειναι πιο υπαρκτη απ’τους θνητους,δεν ξερουμε απο ποσο μακρια ερχεται και ποσο μακρια πηγαινει! 

Υπαρχουν αγκαλιασματα ευχαριστα,δυνατα,ηδονικα κι αξεχαστα!
Ομως υπαρχουν κι αλλα που σπανια ζει καποιος...και πρεπει να τα ξεχασει μετα!
Σε παιρνουν με κλειστα ματια στην κατηφορα της δινης, που σε τραβαει προς τα σπλαχνα σου...κι απο’κει προς την πιο υγρη ριζα του ενστικτου...κι οχι μονο της ηδονης, αλλα κι εκεινο του θανατου! Σε τυλιγουν με τον πιο αποδιωγμενο εαυτο σου ,οπως με χιτωνα,γιατι ειναι ενας εαυτος βαρβαρος ...σαν λιμασμενος κυνηγος,σαν μωρο!
Πρεπει να τα ξεχασεις αυτα τα αγκαλιασματα για να μπορεσεις να σεβαστεις την ψυχη σου!
...Για να μπορεσειςνα ξαναπεις πως εισαι ανθρωπος συνετος...κανονικος!!!
...Πρεπει να τα ξεχασεις για να μπορεσεις να ζεις διχως τους!!!!